Η Μεγάλη Ευεργέτιδα της Ελληνικής Κοινότητας Καΐρου κ. Αικατερίνη Σοφιανού Μπελεφάντη, ο Γενικός Γραμματέας του υπουργείου ΨΗΠΤΕ κ. Γιώργος Φλωρεντής και ο κ .Στέφανος Π. Ταμβάκης, επίτιμος Πρόεδρος της Ελληνικής Κοινότητας Αλεξανδρείας, Μέλος του Δ.Σ. του Κοινωφελούς Ιδρύματος « Αλέξανδρος Σ. Ωνάσης» και τ. Πρόεδρος ΣΑΕ, παραβρέθηκαν στην κοπή της βασιλόπιτας του Συλλόγου Ελλήνων Καΐρου.

Ο πρόεδρος του Συλλόγου κ. Μιχάλης Μπίσκος μίλησε μεταξύ άλλων για το πολυσχιδές έργο που αναπτύσσει ο Συλλόγου Ελλήνων Καΐρου και απένειμε τιμητική διάκριση στον κ. Στέφανο Π. Ταμβάκη για το ευρύ έργο του. Όπως είπε ο κ. Μπίσκος επί δεκαετίες έχουν παράλληλη πορεία και τον συνδέουν κοινοί αγώνες με τον κ. Ταμβάκη.

Ο κ. Μπίσκος αναφέρθηκε όμως και στο ναό των Αγ. Κωνσταντίνου και Ελένης, το μεγαλόπνοο έργο της αποκατάστασής του οποίου, έχουν αναλάβει από κοινού η Ε.Κ.Κ και η κ. Αικατερίνη Σοφιανού Μπελεφάντη. Άλλωστε ο κ. Μπίσκος είναι ο πολιτικός μηχανικός που έκανε τα σχέδια και επιβλέπει βήμα προς βήμα τις εργασίες αποκατάστασής του.

Ο κ. Μπίσκος στο χαιρετισμό του μετέφερε στους Καϊρινούς της Αθήνας τους χαιρετισμούς του προέδρου της Ε.Κ.Κ κ. Χρήστου Καβαλή και τις ευχές του για ένα δημιουργικό 2019. «Θα ήθελα να θυμίσω ότι και εμείς σαν Σύλλογος είμαστε αρωγοί και υποστηρίζουμε το μεγαλόπνοο έργο που κάνει η Ελληνική Κοινότητα Καΐρου, τόσο στο πολιτιστικό όσο και στον κοινωνικό τομέα», είπε ο κ. Μπίσκος αναφερόμενος στην άριστη συνεργασία που έχει με την Ε.Κ.Κ.

Στ. Ταμβάκης: Οι Αιγυπτιώτες διαδραματίζουμε καταλυτικό ρόλο σε θέματα που αφορούν τις δυο Πατρίδες μας, την Αίγυπτο και την Ελλάδα
Ο κ. Ταμβάκης, παραλαμβάνοντας τη διάκρισή του, εξέφρασε από την πλευρά του την ικανοποίησή του για το ότι στην εκδήλωση παρευρίσκονται, συναγωνιστές και συνοδοιπόροι στους κοινούς αγώνες που τους συνδέουν τα ιδανικά του Αιγυπτιώτη Έλληνα.

Αναφέρθηκε στον προσωπικό στόχο που έχει θέσει επί σαράντα χρόνια, να προβάλλει δηλαδή, τη δύναμη και τη συνοχή του Αιγυπτιώτη Ελληνισμού, καθώς επίσης στην στήριξη και προβολή του Δευτερόθρονου Παλαιφάτου Πατριαρχείου.

«Έχει αποδείξει ο Αιγυπτιώτης Έλληνας σήμερα, ότι μπορεί να διαδραματίσει καταλυτικό ρόλο σε θέματα που αφορούν τις δυο Πατρίδες μας, την Αίγυπτο και την Ελλάδα, αλλά θα πρέπει να επιδιώξει και την ακόμα μεγαλύτερη προβολή της συμπαγούς δύναμης του και των πολλαπλών ικανοτήτων του. Για τον σκοπό αυτό θα συνεχίσω να προσφέρω ενεργά τις υπηρεσίες μου, από την οποία θέση και εάν βρίσκομαι», είπε μεταξύ άλλων και ευχαρίστησε τον Πρόεδρο του ΣΕΚ, κ.Μιχάλη Μπίσκο για την τιμητική διάκριση που του απένειμε.

Στ. Ταμβάκης: Ηγέτης του Ελληνισμού στην Αίγυπτο ο Χρ. Καβαλής
Ιδιαίτερη αναφορά όμως έκανε και στην Ελληνική Κοινότητα Καΐρου και ιδιαιτέρως στον πρόεδρό της κ. Χρήστο Καβαλή για το έργο του.

«Είμαι ιδιαίτερα ευτυχής και είμαστε ιδιαίτερα τυχεροί που σήμερα ο Αιγυπτιώτης Ελληνισμός του Καΐρου εκπροσωπείται εδώ στην Ελλάδα αλλά και στην Νειλοχώρα από δραστήριους και προοδευτικούς Πρόεδρους όπως τον Μιχάλη τον Μπίσκο και τον Χρήστο Καβαλή. Θα ήταν παράληψή μου να μην αναφερθώ στο μεγάλο φιλανθρωπικό, πολιτιστικό και διεκδικητικό έργο της Ελληνικής Κοινότητας Καΐρου, υπό την Προεδρία του χαλκέντερου φίλου Πρόεδρου και νέου Ηγέτη του Αιγυπτιώτη Ελληνισμού στην Αίγυπτο επί 18 συναπτά χρόνια, κ. Χρήστου Καβαλή».

Ο χαιρετισμός του Γιώργου Φλωρεντή και οι έπαινοι για την Ε.Κ.Κ
Ιδιαίτερη αναφορά έκανε και ο Γ.Γ του υπουργείου ΨΗΠΤΕ κ. Γιώργος Φλωρεντής στο έργο της Ελληνικής Κοινότητας Καΐρου. Ειδικότερα εξέφρασε την υποστήριξή του στο έργο που επιτελεί ο πρόεδρος της Ε.Κ.Κ κ. Χρήστος Καβαλής, υπογραμμίζοντας παράλληλα ότι τους συνδέει βαθιά φιλία από το 1981. Εξέφρασε όμως και τη χαρά του για την τιμητική διάκριση του κ. Ταμβάκη, του οποίου στο παρελθόν υπήρξε στενός συνεργάτης.

Στην εκδήλωση ήταν παρούσα και η κ. Χαραλαμπάκη, εκπρόσωπος της Γ.Γ.Α.Ε, ο πρόεδρος του Συνδέσμου Αιγυπτιωτών Ελλήνων κ. Κώστας Μιχαηλίδης ο οποίος απεύθυνε χαιρετισμό στην εκδήλωση, ο πρόεδρος του ΕΝΟΑ κ. Ρότζερ Γκάτ και οι εκπρόσωποι Συλλόγων Αιγυπτιωτών, όπως ο κ. Μάκης Κυριακίδης, ο κ. Άρης Θεοχαρίδης, ο κ. Μιχάλης Κωβαίος κ.α.

Η εκδήλωση έγινε στο εντευκτήριο του Συνδέσμου Αιγυπτιωτών Ελλήνων.

Ολόκληρο το άρθρο διαθέσιμο στο: https://ekkairo.org/2019/01/26/i-aikaterini-sofianou-belefanti-o-g-florentis-kai-st-tamvakis-stin-kopi-tis-vasilopitas-tou-sillogou-ellinon-kairou/

Φωτογραφία: ©Κλαίρη Mουσταφέλλου

Στέφανος Ταμβάκης, μετανάστης τρίτης γενιάς στην Αλεξάνδρεια, γεννήθηκε και ζει μέχρι σήμερα στην αιγυπτιακή πόλη. Παραμονές του Πάσχα, όταν η νοσταλγία των ομογενών για την πατρίδα τους μεγαλώνει, μας ταξιδεύει στην Αλεξάνδρεια των Ελλήνων – από τις γειτονιές όπου γίνεται η περιφορά του επιταφίου και κάποτε έκανε τη βόλτα του ο Καβάφης μέχρι την παραλία και τα πάρκα όπου οι Αιγύπτιοι γιορτάζουν τον ερχομό της άνοιξης.

Είναι σημαντικός ο εορτασμός του Πάσχα για τους Έλληνες της Αλεξάνδρειας; Ή έχει αποδυναμωθεί το νόημα της γιορτής;

Είναι παράδοξο, αλλά το ελληνικό Πάσχα το βιώνεις πιο έντονα μακριά από την Ελλάδα. Στην Αλεξάνδρεια η ελληνική κοινότητα έχει ιστορία από το 1843, ήκμασε έως το 1940 φτάνοντας τα 250.000 μέλη, αλλά η πορεία της από τα μέσα του περασμένου αιώνα είναι φθίνουσα. Λιγότεροι από 1.000 έχουμε απομείνει σήμερα κι όταν φτάνει το Πάσχα, νιώθουμε την ανάγκη να συσπειρωθούμε. Παρότι η φιλία Ελλήνων και Αιγυπτίων είναι δυνατή και έχει ιστορία, παραμένουμε μια μειονότητα σε μουσουλμανική χώρα. Το Πάσχα η νοσταλγία για την Ελλάδα πολλαπλασιάζεται και οι αναμνήσεις των περασμένων δεκαετιών λαμβάνουν σάρκα και οστά. Πορευόμαστε χέρι χέρι με το παρελθόν μας, με τους ανθρώπους που περπάτησαν στους ίδιους δρόμους, στις ίδιες γειτονιές και έχουν πια φύγει. Στην εκκλησία τη Μεγάλη Δευτέρα είμαστε όλοι κι όλοι 50 άνθρωποι. Ξέρεις όμως ότι μέχρι τη Μεγάλη Παρασκευή θα ακούς όλο και περισσότερο την ελληνική γλώσσα και οι ναοί θα γεμίσουν κόσμο. Θα επιστρέψουν οι φοιτητές που σπουδάζουν στην Ελλάδα για να γιορτάσουν με τους γονείς τους, θα έρθουν γκρουπ ταξιδιωτών από το εξωτερικό και παλιοί Αιγυπτιώτες που θέλουν να κάνουν Ανάσταση στην αγαπημένη τους πόλη.

Ποιες πασχαλινές αναμνήσεις από περασμένες δεκαετίες στην πόλη σάς ακολουθούν;

Τη δεκαετία του 1960 ήμουν παιδί και περίμενα μαζί με τα ξαδέρφια μου τον παππού μου τον Στέφανο, να μας πάει στα ελληνικά μαγαζιά της Αλεξάνδρειας και να μας αγοράσει παπούτσια, σορτσάκια, πουκαμισάκια για την Ανάσταση. Ο παππούς μου ανήκε στην πρώτη γενιά της οικογένειας που μετανάστευσε. Τον θυμάμαι στο αυτοκίνητό του, μια μαύρη Pontiac, να κάθεται πάντα στο πίσω κάθισμα φορώντας το καπέλο του. Μεγάλη Παρασκευή περνούσε να μας πάρει, γιατί η παράδοση έλεγε ότι έπρεπε να επισκεφτούμε τις εκκλησίες της Αλεξάνδρειας –πάντα μονό αριθμό εκκλησιών– κι εμείς πηγαίναμε σε επτά. Στα γόνατά του είχε ένα κασελάκι γεμάτο με ψιλά και μας τα μοίραζε για να ρίξουμε στα κουτιά – για τη Φιλόπτωχο, για το γηροκομείο, για την Πρόνοια, για την ελληνική παροικία. Το αντάλλαγμα ήταν ένα γαλανόλευκο τριανταφυλλάκι στο πέτο που σου καρφίτσωναν οι κυρίες της κοινότητας. Κι ήταν όλος μας ο καημός, ποιο από όλα τα παιδιά θα μαζέψει περισσότερα τριανταφυλλάκια. Μεγάλο Σάββατο κοινωνούσαμε και οι Αιγύπτιοι ψήνανε λουκουμάδες, με κανέλα και ζάχαρη άχνη. Ήξεραν ότι μετά την πρώτη Ανάσταση, όλοι οι Έλληνες θα κάνουν ουρά...

Κάποιος που επισκέπτεται για πρώτη φορά την Αλεξάνδρεια με τι συγκινείται πιο πολύ αυτές τις ημέρες;

Το Πάσχα είναι μια μείξη αισθήσεων, αναμνήσεων, χρωμάτων και αρωμάτων της άνοιξης. Το βιώνεις πιο έντονα εκεί που έχεις αναμνήσεις. Όμως η Αλεξάνδρεια σε σημαδεύει και σε συγκινεί ακόμα κι αν δεν έχεις ρίζες εκεί. Παρόλο που στο πέρασμα του χρόνου άλλαξε και μεγάλωσε, το κέντρο της παραμένει σχεδόν το ίδιο. Περπατώντας εκεί, αναγνωρίζεις κομμάτια δικά σου – ο ελληνισμός έχει αφήσει τα αποτυπώματά του, βλέπεις ακόμα ελληνικά ονόματα καταστημάτων, νεοκλασικά κτίρια Ελλήνων αρχιτεκτόνων, δρόμους με ελληνικά ονόματα.

Μεγάλη Παρασκευή: περιφορά του επιταφίου στους δρόμους της Αλεξάνδρειας σε παλαιότερες εποχές.

Η ατμόσφαιρα στους πέντε-έξι ναούς που λειτουργούν στο κέντρο της πόλης είναι υποβλητική. Οι ακολουθίες της Μεγάλης Εβδομάδας ψάλλονται στα ελληνικά, αλλά επειδή είναι παρόντες και αρκετοί αραβόφωνοι, μερικές φορές ακούγονται και αποσπάσματα στα αραβικά. Στην πατριαρχική Μονή του Αγίου Σάββα, η περιφορά του επιταφίου γίνεται στους δρόμους όπου οι παππούδες μας έβλεπαν τον Καβάφη να κάνει καθημερινά τη βόλτα του. Περνάει δίπλα από το σπίτι του Μεγάλου Αλεξανδρινού ποιητή, που σήμερα έχει γίνει μουσείο, μπροστά από την καφετέρια Elite, που υπάρχει ακόμα και ήταν στέκι της ελληνικής παροικίας. Έχεις την αίσθηση ότι περπατάς στους χώρους των ποιημάτων του και ότι σ’ αυτό το πνευματικό ταξίδι σε συνοδεύει ο ελληνισμός της Αλεξάνδρειας.

Σε ποια άλλα σημεία της πόλης συγκεντρώνεται η κοινότητα;

Στο σημείο που ονομάζεται «ελληνικό τετράγωνο του Σάτμπι» βρίσκεται μια μικρή Ελλάδα: από το Προξενείο και το Εντευκτήριο μέχρι τα ιστορικά εκπαιδευτήρια της Τοσιτσαίας-Πρατσικείου Σχολής και του Αβερώφειου Γυμνασίου-Λυκείου. Εκεί βρίσκεται και ο οίκος ευγηρίας Μάννα. Το απόγευμα της Μεγάλης Παρασκευής ο επιτάφιος της Αγίας Αικατερίνης φτάνει στο γηροκομείο και οι ηλικιωμένοι βγαίνουν στα μπαλκόνια να ψάλουν και να ακούσουν τη φιλαρμονική. Την Κυριακή του Πάσχα στήνονται σούβλες στο γήπεδο, συγκροτήματα από την Ελλάδα παίζουν μουσική και ο κόσμος χορεύει: έχει ανάγκη να θυμηθεί τους ελληνικούς χορούς. Τα τελευταία χρόνια στο γλέντι συμμετέχουν πολλές οικογένειες από μεικτούς γάμους, Ελλήνων με Αιγυπτίους.

Η μουσουλμανική κοινότητα είναι εξοικειωμένη με τα έθιμα του ελληνικού Πάσχα;

Οι Αιγύπτιοι σέβονται και παρακολουθούν από απόσταση το ελληνικό Πάσχα, το προστατεύουν. Πάντοτε το Μεγάλο Σάββατο εκπρόσωπος από τις αιγυπτιακές αρχές στέκεται δίπλα στον Πατριάρχη Αλεξανδρείας, ενώ την Κυριακή του Πάσχα γνωστοί και φίλοι εύχονται στους Έλληνες «κουλουσάνα ουέντα τάγιεμ», δηλαδή χρόνια πολλά.

Μικρός νόμιζα ότι και οι Αιγύπτιοι γιόρταζαν τη Λαμπρή, γιατί τυχαίνει η δεύτερη μέρα του Πάσχα να συμπίπτει με το Σαμ Ελ Νεσίμ, μια αιγυπτιακή γιορτή για τον ερχομό της άνοιξης. «Το ευτυχές Σαμ ελ Νεσίμ»,  όπως αναφέρει ο Καβάφης στο ομώνυμο ποίημά του, «την άνοιξιν αγγέλλει, της εξοχής πανήγυρις αθώα. Κενούτ’ η Aλεξάνδρεια, κ’ οι δρόμοι οι πυκνοί της». Γιορτάζεται σε ανάμνηση μιας μεγάλης αμμοθύελλας που κάποτε έπληξε την Αίγυπτο και σκέπασε τα πάντα με σκόνη, ώσπου άρχισε να φυσάει ένα αεράκι και ο αιγυπτιακός λαός μύρισε την άνοιξη. Κι έτυχε αυτό να γίνει τη δική μας Λαμπροδευτέρα. Είναι επίσημη αργία για τους Αιγυπτίους, ο κόσμος πηγαίνει εκδρομές, βγαίνει στην παραλία της Αλεξάνδρειας, τα πάρκα γεμίζουν οικογένειες με παιδιά. Τρώνε φισίχα, ένα παστό ψάρι το οποίο συνοδεύουν με δροσερό μαρούλι, νοτισμένο με νερό. Τα τελευταία χρόνια βάφουν και αυγά κόκκινα!
 

Άρθρο της Αλεξάνδρα Τζαβέλλα - Καθημερινή 19/3/2018

http://www.kathimerini.gr/953988/article/ta3idia/proswpa-toy-toyrismoy/stefanos-ptamvakhs-epixeirhmatias-epitimos-proedros--ellhnikhs-koinothtas-ale3andreias

Συννεφιασμένη η Κυριακή της 11ης Ιουνίου, μαζί και οι εικόνες που έρχονται στο μυαλό μου, σκεπτόμενος τον καλό μoυ φίλο Αλέκο, που προ ημερών μάς αποχαιρέτησε για το μεγάλο, τελευταίο του ταξίδι.

Ο Μαραβέλης υπήρξε μοναχογιός ευκατάστατης Αλεξανδρινής οικογένειας. Μεγαλωμένος και χαϊδεμένος από γονείς που τόν λάτρεψαν, όπως θα ταίριαζε άλλωστε σε ένα «σωστό» Αλεξανδρινό μοναχοπαίδι!…

Αποφοίτησε από το Αβερώφειο Γυμνάσιο, έφυγε για λίγα χρόνια να σπουδάσει στην Αθήνα, και ύστερα γύρισε στην Αλεξάνδρεια για να δραστηριοποιηθεί ως ελεύθερος επαγγελματίας, προσφέροντας τις υπηρεσίες του σε Ελληνικές – και όχι μόνο – επιχειρήσεις εστίασης, που άφησαν εποχή.

Χαρακτηρίστηκε ως ένας από τους καλύτερους barman και maître εκείνης της εποχής, και αργότερα ως ένας από τους πιο ικανούς Διευθυντές σε καλά ελληνικά εστιατόρια και nightclubs, που «μεσουρανούσαν» την εποχή που η παροικία μας ανθούσε. Μερικά από αυτά, συνεχίζουν επιτυχώς ακόμα τις δραστηριότητές τους. Το επάγγελμά του, το αγαπούσε, γι” αυτό άλλωστε το υπηρέτησε πιστά, έως και πριν λίγο μάς αποχαιρετήσει για πάντα.

Τον Αλέκο, τόν θυμάμαι αρκετά ντροπαλό, ευγενή, ετοιμόλογο και εύστροφο. Ο τρόπος του πάντα λεπτός, διακριτικός και λίγο «ιδιαίτερος». Αυτή η χαρισματική ιδιαιτερότητα ήταν άλλωστε και το «αλατοπίπερο» που σημάδευσε και διέκρινε το χαρακτήρα του. Συμπεριελάμβανε μικρές δόσεις αυθόρμητου καυστικού χιούμορ, ειλικρινής φιλίας και φιλοτιμίας. Επίθετα, που δυστυχώς αρχίζουν να σπανίζουν στην εποχή μας. Για αυτό το ξεχωριστό «αλατοπίπερο», καλά θα τόν θυμόμαστε.

Ο Αλέκος υπήρξε απόλυτος σε όλα.

Σωστός επαγγελματίας, σκληρός βιοπαλαιστής, αληθινός φίλος που δε δίσταζε να εκφράζει ελεύθερα, χωρίς δεύτερη σκέψη, τις απόψεις και τα συναισθήματά του για τους συνανθρώπους του. Ήταν ειλικρινής, εξυπηρετικός και χαρισματικός. Ξεχωριστός. Ήξερε να κερδίζει τον συνομιλητή του.

Ο Αλέκος είχε και το «fun club» του! Οι πελάτες, που άλλωστε ήταν και φίλοι του, τόν ακολουθούσαν  όπου εκείνος και εάν επήγαινε, κατά καιρούς , να εργαστεί.

Ο Αλέκος ή το «Αλεκάκι», όπως οι καλοί του φίλοι τόν αποκαλούσαν, ήξερε και καλά θυμόταν τί άρεσε σε κάθε έναν, προσέθετε και εκείνο το μαγικό «αλατοπίπερο» του χαρακτήρα του και  τα έφτιαχνε όλα όμορφα, μαγικά, εύγευστα και συμπαθητικά. Ήταν αδύνατον το «Αλεκάκι» να σέ άφηνε παραπονεμένο ή στεναχωρημένο, άσχετα εάν εκείνος κατά καιρούς, βίωνε το δικό του «Γολγοθά».

Είχα την ιδιαίτερη τύχη και χαρά, να μέ θεωρεί καλό του φίλο όλα αυτά τα χρόνια που ζούσε και εργάζονταν σκληρά στην Αλεξάνδρεια, ο Μαραβέλης.

Να περνάς όμορφα, όπου και εάν βρίσκεσαι Αλέκο Μαραβέλη, και είμαι βέβαιος ότι θα μπορέσεις να ακούσεις το τραγούδι του Χαραλάμπου Βασιλειάδη με μουσική του Γιώργου Ζαμπέτα, τραγουδισμένο και από τον Γρήγορη Μπιθικώτση, που σού το αφιερώνω με πολύ αγάπη:

« Ο κυρ Αλέκος»

« Κυρ’ Αλέκο απ’ το Βοτανικό,

βάστα δυο κουβέντες να σού πω.

Κυρ’ Αλέκο, κυρ’ Αλέκο

με το πράσινο γελέκο,

Κυρ’ Αλέκο, κυρ’ Αλέκο

με το πράσινο γελέκο…» .

Στέφανος Π. Ταμβάκης

Επίτιμος Πρόεδρος της Ελληνικής Κοινότητος Αλεξανδρείας

τ. Πρόεδρος του Συμβουλίου Αποδήμου Ελληνισμού.

11 Ιουνίου 2017.

Στο πλαίσιο της σειράς μας «Μιλούμε Ελληνικά τον Μάρτιο», σήμερα θα εστιάσουμε στην Αίγυπτο. Mία χώρα, όπου μέχρι και πριν λίγες δεκαετίες ο Ελληνισμός ήκμαζε σε όλες τις εκφάνσεις της αιγυπτιακής κοινωνίας.

Πηγή: http://www.sbs.com.au/yourlanguage/greek/el/content/μιλούμε-ελληνικά-τον-μάρτιο-αίγυπτος-με-τον-στέφανο-ταμβάκη?language=el

Ο Αιγυπτιώτης Ελληνισμός  σήμερα . Το αύριο ; 

Με ενδιαφέρον  ανάμικτο, με κάποια ανησυχία και λίγο αγωνία,  παρακολουθώ τα δρώμενα του  Αιγυπτιώτη Ελληνισμού και αναρωτιέμαι, προς τα πού  πάει άραγε αυτή η σημαίνουσα έννοια , που με ιδιαίτερη υπερηφάνεια  όλοι εμείς που έχουμε γεννηθεί στην Νειλοχώρα,  ονομάζουμε  «Αιγυπτιώτης  Ελληνισμός» ;

Δυο λέξεις, μια ολόκληρη ιστορία. Ένα ολόκληρο κεφάλαιο, ένας  ολόκληρος τόμος ιδεών , απόψεων, ιδανικών,  καινοτόμων πρωτοβουλιών , που σμίλευσαν, χάραξαν  και  άλλαξαν  σε πολλούς  τομείς την νεότερη  ιστορία τόσο της Αιγύπτου, όσο και της Ελλάδος

 Ένας Ελληνισμός που δίδαξε, δημιούργησε και αγαπήθηκε,  ένας ελληνισμός που και  ακόμα, πολλές  φορές, «ζηλεύτηκε» . Κάποιες φορές  κινδύνευσε, δοκιμάστηκε , όμως  επιβίωσε, συνέχισε και τελικά  έγινε παράδειγμα προς μίμηση

Δημιούργησε Πρεσβυγενείς και Ιστορικές Κοινότητες, αυτοδύναμες και οικονομικά ανεξάρτητες,  που μεταλαμπάδευσαν δια μέσου των καταστατικών τους , το πνεύμα της δημιουργίας  όλων των άλλων Κοινοτήτων στην Αφρικανική Ήπειρο

Μεταλαμπαδεύοντας τον πολιτισμό, την φιλανθρωπία, το κοινωνικό έργο,  τα ήθη και τα έθιμα και την ελληνική γλώσσα , χωρίς υπερβολή, σε όλο τον κόσμο. Από την Αλεξάνδρεια και το Κάιρο,  στο  Γιοχάνεσμπουργκ  και την  Πρετόρια,  στο Σύδνεϋ και στην Μελβούρνη, στην Νέα Υόρκη, στο Τορόντο ακόμα και στην μακρινή Νέα Ζηλανδία και Χιλή

Όλα αυτά πραγματοποιήθηκαν με κόπους και δυσκολίες , με γενναίες δωρεές  και φιλανθρωπίες ,  από μεγάλους  Αιγυπτιώτες  Έλληνες  της  τότε εποχής, θέτοντας  γερά θεμέλια, στήριξαν  ποιοτικά και στέρεα  το «οικοδόμημα»,  που ονομάζετε έως και σήμερα «Αιγυπτιωτισμός»

Τους οφείλουμε πολλά, το λιγότερο όμως που τους οφείλουμε , είναι να συνεχίσουμε να διαιωνίζουμε την συνέχιση του έργου τους, εδώ στην Νειλοχώρα και κατ’ επέκταση στην Μητέρα Πατρίδα

Χρειάζεται να ανατρέξουμε στο παρελθών και από αυτό  να αντλήσουμε το έναυσμα , τον «μέλανα ζωμό»,  που θα μας εξασφαλίσει το μέλλον. Επιτακτικά χρειάζεται  να χαράξουμε νέες καινοτόμες και προοδευτικές δυναμικές και συνεργασίες,  που θα μας κατοχυρώσουν     ένα νέο και ανανεωμένο «Αιγυπτιωτισμό»,  σύγχρονο, «τολμηρό» και καινοτόμο

Ακράδαντα πιστεύω  ότι το πλήρωμα του χρόνου έχει φτάσει,  για να αρχίσουμε την «ενδοσκόπηση» του Αιγυπτιώτη Ελληνισμού , έτσι ώστε να κάνουμε πράξει  το «ἦμαρ», απορρίπτοντας   το «ἔσσεται», αλλιώς θα πρεπει να παραδεχτούμε, ότι έχουμε αρχίσει μια φθίνουσα και χωρίς επιστροφή πορεία, κάτι που κανένας από εμάς  πιστεύει

Χρειαζόμαστε να συσκεφτούμε, να αναλογιστούμε και να αποφασίσουμε,  ποιον  δρόμο θέλουμε να διαλέξουμε ;  Αυτόν της «αυριανής» ευχάριστης  ημέρας η αυτόν του δύσκολου και ευγενή  δρόμο, του  «μέλλοντος»  ;    

Έφτασε το πλήρωμα του χρόνου, που μόνοι,  πρεπει να λάβουμε τις αποφάσεις μας, καιρός είναι να αλλάξουμε το «ρου της ιστορίας μας» , προσθέτοντας στο «ομογενειακό» μας λεξιλόγιο, δυο ακόμα λέξεις  και  κάνοντας το περιεχόμενο τους πράξη, τις  λέξεις «τολμώ και συγχρονίζω»

Ήρθε η ώρα  να ακούσουμε  τις «φωνές» των  κτηρίων  μας , των  Σχολειών  μας , των Ευαγών αυτών κοινοτικών  ιστορικών κτιρίων,  που απεγνωσμένα ζητούν να συνεχίσουν να «ζουν» και να προσφέρουν. Ήρθε η ώρα των τολμηρών και καινοτόμων αποφάσεων και συνεργασιών , που θα συνδράμουν θετικά στη  σημερινή  κατάσταση.  Οι Οικονομικά ανεξάρτητα, αυτόνομες  κοινότητες,  ας τολμήσουν να αντιμετωπίσουν τις προκλήσεις του παρόντος , αξιοποιώντας τες , ως παρακαταθήκες του μέλλοντος

Οι σημερινές  κοινοτικές  ηγεσίες, πρέπει να υλοποιήσουν τις σκέψεις και τις ιδέες για τα Σχολεία μας, αξιοποιώντας τα σε δίγλωσσα , διαιωνίζοντας τόσο την ελληνική γλώσσα όσο και την συνέχιση τους. Και αυτό μπορεί να γίνει πραγματικότητα με την συνεργασία  με  Ιδρύματα και  Οργανισμούς της Ελλάδος , αλλά και απευθείας,  με μηχανισμούς  τις  Ευρωπαϊκής Ένωσης , αξιοποιώντας  προγράμματα που θα εξασφαλίζουν και θα  ενδυναμώνουν τον Πολιτισμό, την  ελληνική  παιδεία,  τα ήθη και έθιμα και πάνω από όλα το ανθρώπινο δυναμικό , στις παροικίες μας

Ταυτόχρονα μπορεί να αρχίσει ένας γόνιμος εποικοδομητικός και αποτελεσματικός διάλογος με το σύνολο της παροικίας,  μηδενίζοντας έτσι κάθε είδους επικίνδυνης και στείρας παραφιλολογίας  και αρνητισμού 

Συγχρόνως, ένας αποτελεσματικός διάλογος με το Παλαίφατο Δευτερόθρονο  Πατριαρχείο μας, που θα εξασφαλίσει παράλληλες δραστηριότητες , θωρακίζει την χωρίς εμπόδια πορεία του Αιγυπτιώτη Ελληνισμού  και της Ορθοδοξίας , στο  μακρινό μέλλον

Επιδιώκουμε και έχουμε την ηθική στήριξη της Πατρίδος μας για ένα τολμηρό και σύγχρονο σχεδιασμό, όπως και την στήριξη  των μελών των κοινοτήτων μας, των οργανισμών, των σωματείων  και συλλογών  της παροικίας

Ας συσπειρωθούμε λοιπόν όλοι μαζί , «ξεπερνώντας »  τους εαυτούς μας, οι διαμένοντες  «εντός των τειχών» της Νειλοχώρας  Αιγυπτιώτες ,  αλλά και  οι ανά τον κόσμο Απανταχού Αιγυπτιώτες, για να χαράξουμε με τόλμη και αποφασιστικότητα την νέα εικόνα του οικονομικά  αυτοδύναμου  και αυτονόμου  «Αιγυπτιωτισμού» , δια μέσου των Κοινοτήτων  και των  Οργανισμών  μας,  με την  στενή  συνεργασία  του «Συνδέσμου  Αιγυπτιωτών  Ελλήνων» στην Ελλάδα, προετοιμάζοντας, τον σύγχρονο « Αιγυπτιώτη Ελληνισμό», να διεκδικήσει  και να εξασφαλίσει την διαδρομή του, στο κοντινό και  στο απώτερο  μέλλον.

Στέφανος Π. Ταμβάκης

Επίτιμος Πρόεδρος  ΕΚΑ

Αλεξάνδρεια, Φεβρουάριος 2017.

"Το Συμβούλιο Απόδημου Ελληνισμού, που αποτελεί χρήσιμο 'εργαλείο'
ειδικά αυτήν την περίοδο, είναι έτοιμο να ξαναλειτουργήσει. Για το λόγο αυτό, έχουμε ήδη έρθει σε επαφή με τον Υφυπουργό Εξωτερικών κ. Αμανατίδη.
Το μόνο που χρειάζεται για την επανασύστασή του, είναι ένα νομοθέτημα.
[...]

Δεν είμαστε πολλοί Έλληνες στην Αίγυπτο, είναι περίπου 3.500-4.000 χιλιάδες σε Αλεξάνδρεια και Κάιρο, παρόλα αυτά, προσπαθούμε να συνεχίζουμε με τις κοινωνικές εκδηλώσεις μας, τις φιλανθρωπίες μας κτλ.
Πρέπει να σας πώ, ότι το λεγόμενο "τετράγωνο των Ελλήνων", δεσπόζει στην Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου.
Οι σχέσεις των Ελλήνων της Αιγύπτου είναι εξαιρετικές με τους Αιγύπτιους.

Τελευταία υπάρχει ενδιαφέρον από Έλληνες για να έρθουν στην Αίγυπτο και κυρίως απο νέους ανθρώπους, ενώ παρατηρείται και το φαινόμενο Αγυπτιώτες που είχαν έρθει στην Ελλάδα, να θέλουν να επιστρέψουν στην Αίγυπτο, γιατί δεν μπορούν να ζήσουν πια εκεί, με τη σύνταξη που λαμβάνουν.

Ευχαριστούμε για την επικοινωνία και για το ενδιαφέρον σας κι εύχομαι κ. Βενιέρη η εκπομπή σας να είναι καλοτάξιδη!"

“Τους Λαιστρυγόνας και τους Κύκλωπας,
τον θυμωμένο Ποσειδώνα μη φοβάσαι” ,  χαρακτηριστικά αναφέρει ο Μεγάλος Αλεξανδρινός ποιητής Κ.Π. Καβάφης στο βαθυστόχαστο  ποίημα του « Ιθάκη»

Έτσι και ο Αιγυπτιώτης Ελληνισμός , «ακούγοντας» την παρότρυνση  του αγαπημένου του  ποιητή,  αυτό κάνει,  αυτή την συγκριμένη χρονική περίοδο, όταν όλα γύρο του «γκρεμίζονται»  και οι αξίες κινδυνεύουν να χαθούν και να λησμονηθούν

Αυτός επιμένει και παλεύει. Δεν ξεχνάει. Δημιουργεί τιμώντας το παρελθόν του. Ονειρεύεται , κάνοντας τα όνειρα του πράξη. Δίπλα του και μαζί του, παλεύει η ελπίδα, η αισιοδοξία  και η καλή συγκυρία,  προς πείσμα των χαλεπών καιρών, που όλοι μας διαβιώνουμε, όπου και εάν βρισκόμαστε

Όταν κάποιοι προσπαθούν να προδικάσουν  το μέλλον του, την μοίρα του, αυτός σαν ένας άλλος, αλλιώτικος , « Φοίνικας», ξαναγεννιέται σιγά αλλά σταθερά, μέσα από τις στάχτες της ιστορίας των δυο ιστορικών λαών του

Σε αυτή την   χρονική περίοδο , η πολυσυζητημένη και χιλιοειπωμένη  «ιστορική φιλία», των δυο λαών  Αιγύπτου και Ελλάδος,  βρίσκετε στην καλύτερη δυνατή  σχέση  από πότε

Έμπρακτα  βλέπουμε και αισθανόμαστε την  πολύχρονη  αυτή φιλία, να διαχέεται σε όλους  ανεξαιρέτως τους τομείς. Κοινωνικούς,  πολιτιστικούς, γεωπολιτικούς, εμπορικούς ακόμα και στους στρατιωτικούς

Από την άλλη πλευρά  ο Απανταχού Αιγυπτιώτης  Ελληνισμός , έμπρακτα  και αποτελεσματικά, συνεργάζεται με ομόνοια , σφυρηλατώντας την διαχρονικότητα του , εξασφαλίζοντας  την διαιώνιση ενός  σταθερού βηματισμού , στα δύσβατα μονοπάτια της  Ιστορίας , της παρουσίας  και του πολιτισμού του  

Οι χαρισματικές ηγεσίες των  Ιστορικών  Κοινοτήτων μας, συμβάλουν τα μέγιστα, για αυτή την εξασφάλιση της συνέχισης  και παρουσίας,  με συνεπεία και φιλότιμο,  με αποτελεσματική  συνεργασία   «ένθεν κακείθεν»,  τόσο με την Ελληνική και Αιγυπτιακή Πολιτεία όσο και με το Παλαίφατο Πατριαρχείο μας, με τον Σύνδεσμο Αιγυπτιωτών  της Ελλάδος , με τον Απανταχού Αιγυπτιώτη Ελληνισμό και τον Οικουμενικό Ελληνισμό

Τα αισιόδοξα  αποτελέσματα  των συνεργασιών αυτών, έχουν αρχίσει να διαφαίνονται  και να ξεχωρίζουν, θέλοντας ο Αιγυπτιώτης  Ελληνισμός, την σφυρηλατημένη με αισιοδοξία και καρτερικότητα  πολύχρονη πείρα του, να την μοιράζεται  με όλους τους  συμπατριώτες του,  σαν αντίδωρο ευγνωμοσύνης  προς την Μητέρα Πατρίδα  και την Δεύτερη Πατρίδα του, την Νειλοχώρα .   

Στέφανος Π. Ταμβάκης

Επίτιμος Πρόεδρος ΕΚΑ

Αλεξάνδρεια 18 Μαρτίου 2016.

Για τα «κακώς κείμενα» του Συμβουλίου Απόδημου Ελληνισμού (ΣΑΕ) και τις  ευθύνες αποκατάστασης και στήριξης του ρόλου του

Του Βασίλη Τσαπαλιάρη

   Mε την εκλογή της νέας κυβέρνησης, τον Σεπτέμβριο, επανήλθε στο προσκήνιο το θέμα του Συμβουλίου Απόδημου Ελληνισμού (ΣΑΕ), μετά από πολλά χρόνια αναστολής της λειτουργίας του, με τη δήλωση του αρμόδιου ΥΦΥΠΕΞ. κ. Γ. Αμανατίδη, ότι μέχρι το τέλος του χρόνου θα υπάρξει νομοθετική πρωτοβουλία για το ΣΑΕ. Πρωτοβουλία για την αναμόρφωση του θεσμικού πλαισίου λειτουργίας του, και ειδικότερα την τροποποίηση του Ν. 3480/2006.

Πρόκειται,  για μια ακόμα εξαγγελθείσα νέα πρωτοβουλία.  Σε συνέχεια αυτής που ατύχησε να ολοκληρωθεί με την προηγούμενη κυβέρνηση. Ύστερα από την προηγηθείσα  δραματική απόφαση,  του 2011, της  τότε αρμόδιας κυβερνητικής ηγεσίας, να προβεί με σχετική καθυστέρηση στην τροποποίηση του Νόμου 3480/2006 και στην  «παράταση της αναβολής σύγκλησης της Τακτικής Συνέλευσης», η οποία έπρεπε να πραγματοποιηθεί το 2010. Πράξη η οποία, όπως γράφτηκε στον Τύπου, είχε ως επίσημη αιτιολογία την «ανάγκη για αλλαγή του νόμου, με βασικό άξονα την εξεύρεση τρόπων αυτοχρηματοδότησης του οργανισμού».

   Η επιδίωξη «αυτοχρηματοδότησης» του ΣΑΕ, με αφορμή την οικονομική κρίση,  μπορεί να ερμηνευτεί ότι μεταθέτει το κόστος λειτουργίας του κυρίως στην Ομογένεια και  στα μέλη του, με προφανές ρίσκο - για μια σειρά λόγους που θα αναφερθούμε σε άλλη ευκαιρία -    την ομαλή συνέχεια, την αναδιοργάνωση του οργανισμού και το σπουδαιότερο την αποκατάσταση του συμβουλευτικού του ρόλου.

Ρόλος που έχει εκπέσει, με την επιβάρυνση της λειτουργίας του, με προγράμματα και δραστηριότητες που δεν συνάδουν με τον συμβουλευτικό του ρόλο, αντίκεινται στο πνεύμα και στο γράμμα του νόμου, και το σπουδαιότερο το τρέπουν να τον υπηρετεί πλημμελώς και παρεργατικά, προς ζημία της Ομογένειας.

Από μια δε ιδιαίτερη, επί μέρους,  οπτική προς βλάβη της συνοχής του οργανωτικού ιστού της Ομογένειας. Όπου σε ένα ορισμένο βαθμό έχουν καταγραφεί αντιθέσεις και  ανακατατάξεις στην οργάνωση της Ομογένειας. Οργανωτικής φύσης πιέσεις και τάσεις υποκατάστασης του ρόλου των οργανώσεων από τα Συμβούλια των Περιφερειών  ΣΑΕ και  εκκρεμούν από μακρού αντιθέσεις στις  σχέσεις του ΣΑΕ με την Εκκλησία.

Mε την αναστολή της Τακτικής Συνέλευσης και την ολοκλήρωση της θητείας του τελευταίου Προεδρείου του ΣΑΕ, το 2010, υπό την πίεση του πανικού της κρίσης, φάνηκε να έμεναν στον «αέρα» και να εκκρεμούσαν ανειλημμένες οικονομικές υποχρεώσεις των μελών του Προεδρείου, προς ζημία του κύρους του οργανισμού. Παρά τη σύννομη υποχρέωση του ελληνικού κράτους για την κάλυψη των δαπανών του. Αφού, ως γνωστόν, το ίδιο το ελληνικό κράτος, έχει αναλάβει την υποχρέωση χρηματοδότησης του, προσδιορίζοντας μάλιστα το ίδιο το κόστος λειτουργίας του, τρέποντας το σε ένα «χλιδάτο»,  υψηλού λειτουργικού κόστους οργανισμό.

Σε προφανή μάλιστα αντίφαση με τον αρχικό σχεδιασμό της ΓΓΑΕ για ένα ολιγάριθμο, λειτουργικό και μη δαπανηρό για το κράτος όργανο. Όργανο για το οποίο το μέτρο εκπροσώπησης οδηγούσε, βάσει του εν λόγω αρχικού σχεδιασμού,  σε ένα σώμα 51 εν συνόλω συνέδρων