Του Χρήστου Καβαλή, Προέδρου της Ελληνικής Κοινότητας Καϊρου

Η Αίγυπτος ζει τις ημέρες μας αυτές μια καμπή στην ιστορία της. Ιστορικές στιγμές , γεμάτες πάθος, ανησυχία και αβεβαιότητα, έτσι όπως είναι όλες οι καμπές στην ιστορία... πάντα έχουν τα ίδια χαρακτηριστικά, ασχέτως πού και πότε συμβαίνουν.

Συνεχίζει η Αίγυπτος να γράφει τη νεότερη ιστορία της,  εκφράζοντας  μέσα από τις χαρές  και  τους πανηγυρισμούς, προβληματισμούς για το μέλλον της και  για το μέλλον της Μέσης Ανατολής  γενικότερα.

Η Αίγυπτος, δίπλα σε έναν  γέρο κάθεται. Σκεπτικοί και οι δυο αναρωτιούνται.

Τι ακριβώς να έγινε τόσο γρήγορα και δεν το αντιληφθήκαμε; Πότε να έφυγε ο Φαρούκ; πόσα χρόνια έμεινε ο Νάσσερ; τόσο γρήγορα σκότωσαν τον Σαντάντ; και με τον Μουμπάρακ,  τί το σοβαρό να έγινε άραγε;  Απέναντί τους, κάθεται και τους κοιτά   αλαφιασμένη η Λιβύη, σαν  κάτι και αυτή  να  θέλει να ρωτήσει. Αλλά ακόμα δεν έχει έρθει η σειρά της για τέτοιου είδους προβληματισμούς.

Τώρα που έφυγαν όλοι αυτοί, που σαν αρχαίοι τύραννοι φάνταζαν, τι μέλλεται  άραγε να γίνει;   Ο αιγυπτιακός λαός έχει φτάσει  στο πιο κρίσιμο σταυροδρόμι  της ιστορίας του,  αυτή τη στιγμή  καλείται να  «στοιχηματίσει»  με την ίδια την Ιστορία του, για το ίδιο του το  μέλλον.

Επέστρεψε  η ελπίδα και  μαζί της, το χαμόγελο στα πρόσωπα  των νέων. Δικαιωμένοι και αρκετά ικανοποιημένοι , όλοι μαζί,  Μουσουλμάνοι και Χριστιανοί  με τον αγώνα τους, με την επιμονή τους και με τις θυσίες τους,  (αυτές δεν πρέπει  να τις ξεχνάμε)  μπόρεσαν να καλέσουν και  να υποδεχτούν μαζί  με την ελευθερία, την ελπίδα και  την αισιοδοξία για ένα καλύτερο αύριο.

Όλοι περίμεναν να δουν μια Αίγυπτο να αιματοκυλίζεται, όλοι περίμεναν -και άλλοι ακόμα προσδοκούν-  να δουν μια Αίγυπτο να διαλύεται. Κι  όμως, προς πείσμα όλων, βλέπουν μια Αίγυπτο αδελφωμένη, ίσως  λίγο κουρασμένη. Μια Αίγυπτο που θέλει να ξεπεράσει  τα άμεσα προβλήματά της, να οδηγήσει το λαό  της σε καλύτερες μέρες, πιο δημοκρατικές, πιο αξιοκρατικές, πιο ωφέλιμες, ελεύθερες και δίκαιες.  Είμαι βέβαιος ότι το στοίχημα θα το κερδίσει, γιατί απέδειξε και αποδεικνύει ότι μπορεί και της αξίζει να το κατορθώσει και αυτό.

Τα πράγματα αρχίζουν να ηρεμούν, η λάβα του ηφαιστείου κρυώνει, ο στρατός βρίσκεται σε επιφυλακή και έχει αναλάβει με την προσωρινή Κυβέρνηση το δύσκολο ρόλο  του εκδημοκρατισμού  του Κράτους, αλλά πρέπει να βιαστεί, να επισπεύσει τις διαδικασίες.

Ας  μην ξεχνάμε ότι αυτός ο λαός, έχει 58 ολόκληρα  χρόνια να γευτεί τη Δημοκρατία, άσε που πριν,  υφίστατο μια βασιλική ολιγαρχία...

Για αυτό και χρειάζεται να αρχίζει να εργάζεται το γρηγορότερο δυνατόν η Αίγυπτος και να παράγει, να αντιληφθεί ο λαός της,  ότι ο ιδρώτας του που στάζει, στάζει  και «δροσίζει» τα ίδια του τα χέρια και όχι  χέρια σφετεριστών.... Χρειάζεται  λοιπόν,   να αποκτήσει ο λαός γρήγορα την έξωθεν καλή μαρτυρία ότι μπορεί. Περίτρανα  άλλωστε το απέδειξε,  τολμώντας να διεκδικήσει την «κλεμμένη» του πατρίδα.

Και εμείς, τα άλλα τα παιδιά της, οι Αιγυπτιώτες τώρα τί κάνουμε; Εμείς που  αγαπάμε τόσο πολύ  τις δυο μας πατρίδες. Αγαπάμε τις πίκρες τους και τις χαρές τους, παρ’  όλο που και οι δυο τους, πολλές φόρες υποτιμηθήκαν, χλευάστηκαν τολμώ να πω.

Απλώς κοιτάμε από μακριά να ξετυλίγονται μπροστά μας οι προβληματισμοί για τον μέλλον; Απλώς  παρακολουθούμε  να αλλάζει ο κοινωνικός  και πολιτικός  χάρτης  της Μέσης Ανατολής;  Ή μήπως  απλώς και μόνο  χαιρόμαστε που  ξεπηδά και γεννάται  μία άλλη νεολαία,  ένα άλλος λαός  και  βλέπουμε καινούριες ευκαιρίες να  περνάνε μπροστά μας,  για μας και τα παιδιά μας;

Άραγε  αυτοί που μείναμε,  συμμετέχουμε και παραμένουμε;  αποφασίζοντας ότι πράγματι η ζωή μας όλη είναι η Αίγυπτος και ψυχή μας η Ελλάδα;

Τώρα πρέπει , ο κάθε ένας από μας και όλοι μαζί, να αντιληφτούμε και να αναθεωρήσουμε    τον  ρόλο ύπαρξης και συνέχισής  μας εδώ  στην Αίγυπτο, σ’  αυτή τη χώρα που πολύ αγαπηθήκαμε. Έδωσε σε όλους, Αλεξανδρινούς , Καϊρινούς και  Αιγυπτιώτες καρτερία  και εσωτερική γνώση, δοκιμάζοντας όλα αυτά τα χρόνια,  τα τωρινά και τα παλαιότερα,  τις αντοχές  και τα αισθήματα μας.

Καλείται τώρα  ο Αιγυπτιώτης, ο Αιγυπτιώτης τής μετά την 25^η Ιανουαρίου εποχής, να αναλάβει  την ευθύνη της συνέχισης της πολύχρονης  ιστορικής παρουσίας  του Αιγυπτιώτη Ελληνισμού.  Καλείται  ήρεμα να σταθμίσει  και  με αισιοδοξία να προγραμματίσει  τη νέα εποχή  του Αιγυπτιωτισμού, χαράσσοντας πρακτικά και ωφέλιμα για τους δυο λαούς  που αγαπά, το μέλλον του εδώ στη «Νειλοχώρα», όπως συνήθιζε να την αποκαλεί  ο αείμνηστος καθηγητής μου Απόστολος Κουτσούκος.

Ας  παραδειγματιστούμε  από  αυτή τη νεολαία, από αυτόν το λαό, με τον οποίο συνυπάρχουμε χρόνια τώρα, που μπόρεσε και  απέδειξε  πώς μπορεί να διεκδικήσει το  μέλλον του. Και που την ίδια ώρα,  μπόρεσε και απέδειξε ότι και μέλλον αρκετό υπάρχει,  για να το διεκδικήσει...!

Στέφανος Π. Ταμβάκης

Πρόεδρος ΣΑΕ και Επίτιμος Πρόεδρος της ΕΚΑ

Αλεξάνδρεια, ένα μήνα μετά από τις 25 Ιανουαρίου 2011.

Με την υγρασία, και την συννεφιά να  απλώνονται πάνω από την Αλεξάνδρεια, Έλληνες και Αιγύπτιοι  παραβρέθηκαν μέσα σε ένα συναισθηματικά φορτισμένο κλίμα στην τελετή, των αποκαλυπτηρίων       του αγάλματος του Μ. Αλεξάνδρου την Πέμπτη 17 Οκτωβρίου.

  Η παροικία της Αλεξάνδρειας, Έλληνες από το Κάιρο και από την Ελλάδα, ήταν όλοι παρόντες, για να γιορτάσουν την ιστορική αυτή ήμέρα. Ό χώρος μύριζε Ελλάδα, πλημμυρισμένος από   χαμογελαστά πρόσωπα, δικαιωμένα που το όλο εγχείρημα έφτανε στο χαρμόσυνο τέλος του.

Εκείνες τις στιγμές ο Μ. Αλέξανδρος έφιππος, κατεύθυνε αυτή την φορά τις καρδιές μας, φέρνοντας το μήνυμα της αγάπης και της ειρήνης, αναθέρμανε τις σχέσεις των δύο λαών, τεκμηριώνοντας την αιώνια φιλία, από τα χείλ των Ελλήνων και Αιγυπτίων επισήμων.

Ακούσαμε, συγκινηθήκαμε, χαρήκαμε. Όλοι αυτοί που παρευρέθηκαν αισθάνθηκαν  την ειλικρινή αγάπη των Αιγυπτίων προς εμάς. Παρακολουθήσαμε  τον αγαπητό σε όλους μας Διοικητή της Αλεξάνδρειας,  κ. Mohammed Abdel Salam el Mahgoub για άλλη μια φορά, να λεει  “καλωσορίσατε στην Αλεξάνδρεια, την πόλη σας”. Δεν είναι λίγο αυτό που έγινε, είναι σημαντικό, και  έγινε από λίγους!

Ό Μέγας Αλέξανδρος  κέρδισε πάλι, και από εκεί πάνω καμαρώνοντας, έδειχνε να μας προστατεύει. Αιγύπτιοι, Έλληνες και ξένοι παρακολούθησαν την μοναδική αυτή τελετή. Τα συναισθήματα χαράς συγκίνησης και δέους μπλεγμένα, μας γέμισαν  αισιοδοξία για το μέλλον.

Εύγε λοιπόν στον Αιγυπτιακό λαό και τους ηγέτες του που ξέρουν και τιμούν. Εύγε σε όλους εμάς που ξέρουν να τιμήσουν. Ζει λοιπόν το πνεύμα του Μ. Αλεξάνδρου, απλώνοντας με την παρουσία του, την ενότητα την αγάπη και την ειρήνη.

Στέφανος Π. Ταμβάκης

Αγαπητέ Πρόεδρε, επί πολλά χρόνια ηγηθήκατε του Συμβουλίου Αποδήμου Ελληνισμού. Λόγω μάλλον της οικονομικής κατάστασης στην Ελλάδα, ο θεσμός πλέον έπαψε να λειτουργεί. Υπάρχει ελπίδα αναγέννησής του;


Δεν νομίζω ότι ο μόνος λογος που το ΣΑΕ έχει αναστείλει την λειτουργία του, είναι η οικονομική κρίση και η περιστολή των δαπανών του κρατικού προϋπολογισμού.
Το ΣΑΕ χρειάζεται μια εκ βάθρων αναδιοργάνωση, ανασύσταση, ένα νέο ξεκίνημα σε ό,τι άφορα τον νόμο που ορίζει την λειτουργία του, την σύνθεσή του και την δομή του.
Το ΣΑΕ χρειάζεται να έχει συγκεκριμένο λόγο και ρόλο, δεν μπορούμε έτσι αόριστα και ουτοπικά, να λέμε ότι το ΣΑΕ είναι ο συνταγματικά κατοχυρωμένος εισηγητικός, συμβουλευτικός, διεκδικητικός, υποστηρικτικός από το Σύνταγμα, Οργανισμός που εκπροσωπεί τον Απανταχού Ελληνισμό.
Το ΣΑΕ εκτός από λόγο και ορισμούς, χρειάζεται να έχει και συγκεκριμένο ρόλο.
Δυστυχώς τώρα, αυτό το χρονικό διάστημα, που η Πατρίδα μας χρειάζεται τον Απανταχού Ελληνισμό δίπλα της, τώρα αναστέλλεται η λειτουργία του.!
Νομιζω ότι εδώ, φταίμε όλοι! Και όταν λέω όλοι, εννοώ ότι φταίμε και εμείς οι Απόδημοι που παρ' όλες τις προσπάθειες που έχουν γίνει, από τα πρώτα χρόνια του αείμνηστου Αντρέα Άθενς έως και σήμερα, δεν συνειδητοποιήσαμε και δεν αποδεχτήκαμε πλήρως, τις δυναμικές, τις δυνατότητες και τις ωφέλειες του ΣΑΕ και πολλές φορές, λυπάμαι που το αναφέρω, το θεωρήσαμε όλοι μας (Ομογένεια και Ελληνική Πολιτεία) ιδιαίτερα ανταγωνιστικό, ίσως και περιττό…
Φταίει λοιπόν και η Πολιτεία, όχι επειδή δεν το αγκάλιασε αρκετά το ΣΑΕ, αλλά επειδή ο ιδιαίτερα «σφιχτός» εναγκαλισμός της, το... «έπνιξε».
Αντιλαμβάνεστε τι εννοώ, αυτός είναι ένας ακόμα λόγος που έφτασε το ΣΑΕ εδώ που τώρα βρίσκεται. Άσχετα εάν έχουν γίνει, το τελευταίο διάστημα, κάποιες θετικές κινήσεις, όπως η κατάθεση ενός νέου νομοσχεδίου από το Προεδρείο του ΣΑΕ, όπως η σύσταση Οργανωτικής Επιτροπής σε συνεργασία με το ΥΦΥΠΕΞ, που εξετάζει την σωστή και λειτουργική επανεκκίνηση, αναθεώρηση του νόμου που το διέπει, καθώς επίσης, εξετάζει και την οικονομική του αυτοδυναμία του. Ένα επίμονο αίτημα από χρόνια τώρα, του Απανταχού Ελληνισμού, που θα καθιστά το ΣΑΕ οικονομικά και λειτουργικά ανεξάρτητο.
Και κάτι άλλο ακόμα, εάν δεν αποφασίσει γρήγορα η Βουλή των Ελλήνων, ομόφωνα να ψηφίσει τον νόμο που θα δίνει την δυνατότητα, να ψηφίζουν οι μόνιμοι κάτοικοι εξωτερικού, που είναι γραμμένοι στους εκλογικούς καταλόγους, στους τόπους διαμονής τους, με επιστολική ψήφο και κάλπη, σε ειδική εκλογική περιφέρεια και να εκλέγουν τους δικούς τους αντιπροσώπους, τότε σε συνδυασμό με το «πάγωμα» του ΣΑΕ, και τα διάφορα ενοχλητικά μέτρα, όπως τη γραφειοκρατία με τα φορολογικά των αποδήμων, είμαι σχεδόν βέβαιος, ότι η Ελληνική πολιτεία πάρα πολύ δύσκολα θα μπορέσει να επαναφέρει και να επαναδραστηριοποιήσει τους Απανταχού Έλληνες σε θέματα στρατηγικής σημασίας και όχι μόνο.
Όσο περνά ο χρόνος, τόσο το χάσμα μεγαλώνει, λυπάμαι που το αναφέρω, αλλά αυτή είναι η πικρή αλήθεια.
Ευτυχώς που ακόμα υπάρχουν δραστήριες Κοινότητες τόσο εδώ στην Αίγυπτο, όσο και στο εξωτερικό, και καλύπτουν κάπως αυτό το κενό.
Τώρα, χρειάζεται ο Πρωθυπουργός, η σημερινή κυβέρνηση, μαζί με όλα τα άλλα κόμματα, να επανεξετάσουν και να επαναλειτουργήσουν τον Οργανισμό αυτόν, που θεωρητικά αλλά και πρακτικά θεωρείται η «ομπρέλα» του Απανταχού Ελληνισμού, που αγκαλιάζει όλους τους ελληνικούς οργανισμούς του εξωτερικού.



Και από τον παγκόσμιο Απόδημο Ελληνισμό, ας έρθουμε στα καθ' ημάς: στον Αιγυπτιώτη Ελληνισμό, που συμπληρώνει περισσότερο από ενάμισυ αιώνα ζωής. Η ελληνική παροικία στην Χώρα του Νείλου συρρικνώνεται. Αυτό λένε οι αριθμοί. Ποιο μπορεί να είναι το μέλλον του;


Πότε μου δεν αναλογίστηκα η ποτέ μάλλον ποτέ δεν με επηρέασαν οι αριθμοί.
Δεν σκέφτομαι πόσοι είμαστε και πόσοι έχουμε παραμείνει, εδώ σε αυτή την ευλογημένη χώρα. Δεν με τρομάζει εάν ήμασταν εκατόν πενήντα χιλιάδες ή μόνο εκατόν πενήντα άτομα.
Τώρα ο κάθε ένας από μας, οφείλει να έχει, την δύναμη και το σθένος, των εκατό πενήντα χιλιάδων ατόμων.
Παραμείναμε στην Αίγυπτο και αντέξαμε τις δυο πρόσφατες ιστορικές επαναστάσεις του ανεπανάληπτου αιγυπτιακού λαού, ο οποίος μάλιστα έγινε παγκόσμιο παράδειγμα προς μίμηση, με επαναστάσεις, που άλλαξαν το ρου της ιστορίας, την σκέψη αλλά και τα «διασπαστικά» σχέδια των «κυρίαρχων παικτών». Εμείς τώρα μπορούμε να σκεπτόμαστε πολύ πιο αισιόδοξα, πολύ πιο ευχάριστα και ενθαρρυντικά την εξέλιξη αυτής της αγαπημένης μας χώρας, της δεύτερης πατρίδας μας, της Αιγύπτου, αλλά και του Αιγυπτιωτισμού εν γένει.
Ο Αιγυπτιώτισμος περικλείει, ιστορία, θεσμούς και έννοιες.
Πατριαρχείο, Μονή Σινά, Κοινότητες, Συνδέσμους, Σωματεία, Σχολεία, Αιγυπτώτες εντός και εκτός Αίγυπτου, έννοιες βαθειά ριζωμένες μέσα μας, έννοιες βαθειά «χωμένες» μέσα στα ιερά χώματα της Χώρας του Νείλου. Έννοιες και ιστορικοί θεσμοί, οργανισμοί και άτομα από τον χρόνο δοκιμασμένα και «σφυρηλατημένα», δεν χαθήκαν, δεν εξαφανίστηκαν και ούτε πρόκειται να εξαφανιστούν προς χάριν του ανελέητου και πανδαμάτορα χρόνου.
Άλλωστε, δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι ο Αιγυπτιωτισμός δοκιμάστηκε και διαρκώς δοκιμάζεται, τόσο εδώ όσο όσο και στην Ελλάδα, και με βεβαιότητα μπορώ να καταθέσω, ότι τόσο εδώ όσο και στην Ελλάδα, αλλά και σε πολλά μέρη του κόσμου, δείχνει καθημερινά δείγματα γραφής, δείγματα αγάπης και σεβασμού προς τις δύο ξεχωριστές του Πατρίδες, προς τους δύο ιστορικούς λαούς που αγαπά, σέβεται και συμπαραστέκεται.


Αυτό που παρατηρεί κανείς βλέποντας τα πολλά Αιγυπτιώτικα σωματεία στην Αίγυπτο, την Ελλάδα, αλλά και πολλές άλλες χώρες μέχρι την Αυστραλία, τις ΗΠΑ και τη Νότιο Αφρική, είναι ότι ο Αιγυπτιώτης Ελληνισμός παραμένει ακόμη ζωντανός στα μήκη και τα πλάτη της γης. Πώς μπορεί να ενισχυθεί ακόμη περισσότερο η αιγυπτιώτικη ιδέα;


Πράγματι έτσι είναι, αγαπητέ κύριε Κάτσικα.
Ο Αιγυπτιώτης όπου και εάν πήγε, όπου και εάν η μοίρα του τον έριξε, πήρε μαζί του αρώματα από τα μπαχαρικά της Αιγύπτου, την υγρασία της Αλεξάνδρειας, την «γεύση» του ζεστού αέρα της ερήμου που φυσά πάνω από τις πυραμίδες και το Χαν Χαλίλι. Ο Αιγυπτιώτης πήρε ακόμα τις μυρωδιές που βγάζουν τα γιασεμιά, πήρε μαζί του τις «γεύσεις» των συναισθημάτων, της ευγένειας και της αξιοπρέπειας του αιγυπτιακού λαού, ακόμα και την καλοσύνη και την φιλοξενία του φτωχού αιγυπτίου. Πήρε μαζί του την ανατροφή, την παιδεία, την πείρα, την υπομονή και την αντοχή του Αιγυπτιώτη Έλληνα.
Έχοντας όλα αυτά στις «βαλίτσες» του, έφτιαξε Ομοσπονδίες, Κοινότητες, Σωματεία, και Οργανισμούς σε όλα τα μήκη και τα πλάτη της γης. Από το μακρινό Σύδνεϋ της Αυστραλίας έως στο άλλο άκρο της γης, στο Ντέρμπαν της Νοτίου Αφρικής, τον Καναδά και τις Η.Π.Α. Παντού, σε όλο τον κόσμο, υπάρχει ένας Αιγυπτιώτης που σέ περιμένει, να σέ καλωσορίσει, να σέ φιλοξενήσει και να σέ βοηθήσει, στα πρώτα σου βήματα ή σε ό,τι άλλο χρειαστείς.
Αυτή η δύναμη του Αιγυπτιωτισμού, είναι μια δοκιμασμένη πραγματικότητα που μεταλαμπαδεύεται από γενιά σε γενιά με αποτέλεσμα, τόσοι και τόσοι Αιγυπτώτες να μεγαλουργούν όπου βρίσκονται.
Πιστεύω ότι τώρα είναι ο καιρός, τώρα χρειάζεται ξανά και πάλι να «ανασυνταχτούμε» να ξαναβρεθούμε, να συγχρονίσουμε και να ενώσουμε τις δυνάμεις μας, να μοιράσουμε τις εμπειρίες μας, βάζοντας καθοριστικούς και συγκεκριμένους στόχους, διαιώνισης και συνέχισης, κοινωνικούς, πολιτισμικούς, επαγγελματικού ενδιαφέροντος και γιατί όχι;  και στόχους πολιτικούς.
Πριν είκοσι, με εικοσιπέντε περίπου χρόνια, είχα μιλήσει στην Ελλάδα και στην Αίγυπτο, για την σύσταση ένας «Αιγυπτιώτικου Λόμπυ», τότε από πολλούς είχε γίνει κατανοητό, όμως από τους περισσότερους, είχε κάπως παρεξηγηθεί η όλη ιδέα, ως κάπως ρομαντική, ουτοπική.
Τώρα όμως στην σύγχρονη αυτή ηλεκτρονική εποχή που ζούμε, όλα αυτά τα σύγχρονα μέσα επικοινωνίας που έχουν καταστεί αναγκαία, έχουν γίνει τρόπος και μέρος της ζωής μας, όπως τα blogs, twitter, Facebook, και γενικότερα την υπάρχουσα δομή κοινωνικής δικτύωσης αποτελούν ουσιαστικά μια σύγχρονη μορφή πολλών «λόμπυ» ή για να είμαι πιο ακριβής, όλα αυτά είναι η μετεξέλιξη «του λόμπυ». Άσχετο εάν, είναι λιγότερο ρομαντικά..!
Νομιζω λοιπόν, ότι εχει έρθει πλέον το πλήρωμα του χρόνου, ο «Παγκόσμιος Αιγυπτιώτισμος», να καταθέσει τις ιδέες του, τις σκέψεις του, τους προβληματισμούς του, τόσο για τα όσα συμβαίνουν στην Μητέρα Πατρίδα, αλλά και για όσα συμβαίνουν στις Πατρίδες υποδοχής του/μας.
Ίσως τώρα να είναι η ποιο κατάλληλη χρονική στιγμή, που θα πρέπει ξανά να αναβιώσουμε, το επόμενο «Παγκόσμιο Συνέδριο των Απανταχού Αιγυπτιωτών».
Θυμάμαι πριν από αρκετά χρόνια, όταν είχα συμμετάσχει σε ένα από αυτά, ως εκπρόσωπος της Ελληνικής Κοινότητας Αλεξανδρείας. Ίσως τώρα οι «κρατούντες» να πρέπει να σκεφτούν σοβαρά, την οργάνωση ενός τέτοιου Συνεδρίου.
Τόσο οι συγκυρίες όσο και οι καταστάσεις, που όλοι παντού ζούμε, το καθιστούν αναγκαίο. Ας το σκεφτούμε, έχουμε την δυνατότητα και την εμπειρία να το πραγματοποιήσουμε, να το αναβιώσουμε.
Είναι ένας τρόπος για να ενισχυθεί, να «αναζωογονηθεί» η αιγυπτιώτικη ιδέα, να συναντηθούν οι - σε όλον τον κόσμο - «διάσπαρτοι» Αιγυπτώτες, να συλλογισθούν και να προβληματιστούν, τοποθετώντας ξανά γερά τα θεμέλια για την επόμενη χιλιετία, φέρνοντας τα παιδιά μας, τα εγγόνια μας και τα δισέγγονά μας, για άλλη μια φορά στην αρένα της διαδρομής, της μακρόχρονης ιστορίας μας, ακόμα πιο κοντά, μοιράζοντας και μεταλαμπαδεύοντας την αγάπη μας για την Αίγυπτο, την Ελλάδα και τον Αιγυπτιωτισμό, κάνοντάς τους κοινωνούς και συνεχιστές του οράματός μας.
Με αυτόν τον τρόπο η ιδέα, το όραμα και τα ιδανικά του Αιγυπτιωτισμού και ενισχύονται αλλά και αναμφισβήτητα διαιωνίζονται.


Τα τελευταία χρόνια, αυξάνεται σημαντικά η παρουσία των ελληνικών επιχειρήσεων στην Χώρα του Νείλου, ενώ είναι πολλοί οι Αιγυπτιώτες σε όλον τον κόσμο που διακρίνονται ως επιχειρηματίες. Πώς μπορούν να βοηθήσουν και αυτοί με την σειρά τους στο να περάσει παντού το μήνυμα της μακράς ιστορίας του Αιγυπτιώτου Ελληνισμού;
Τί μπορεί (αν μπορεί) να κάνει προς αυτήν την κατεύθυνση και η Ελληνική Πολιτεία;
Κατά πόσο είστε αισιόδοξος για το μέλλον του Ελληνισμού στην Αίγυπτο;


Η παρουσία των ελληνικών επιχειρήσεων στην Νειλοχώρα, είναι εξαιρετικά σημαντική, αισιόδοξη και ελπιδοφόρα.
Όπως το ίδιο σημαντική, ουσιαστική και καθοριστική είναι η παρουσία ελληνικών επιχειρήσεων στην Ελλάδα, αλλά και σε όλο τον υπόλοιπο κόσμο, που ανήκουν σε Αιγυπτιώτικα χέρια.
Ας μην ξεχνάμε όμως και τους Αιγυπτίους επιχειρηματίες, που με επιτυχία έχουν δραστηριοποιηθεί στην Ελλάδα και αλλού.
Να τολμήσω λοιπόν να αναφέρω ότι έχουμε ήδη στα «χέρια» μας ένα «επιχειρηματικό Αιγυπτιώτικο λόμπυ» ;
Αυτή λοιπόν η ισχυρή οικονομικά επιχειρηματική αιγυπτιώτικη παρουσία και όχι μόνο, μπορεί κάλλιστα να δραστηριοποιηθεί σε όλους τους τομείς, άσχετα εάν αυτοί λέγονται κοινωνικοί, οικονομικοί, πολιτικοί, πολιτιστικοί η ακόμα και πολυπολιτισμικοί .
Οι Αιγυπτιώτες επιχειρηματίες λοιπόν, όπου και εάν βρίσκονται στον κόσμο αυτό και που έχουν γαλουχηθεί και γευτεί το μεγαλείο του Αιγυπτιωτισμού, την αγάπη, την φιλοξενία και την μεγαλοσύνη του Αιγυπτίου προς τον Αιγυπτιώτη, θα μπορούσαν, να ενισχύσουν ουσιαστικά και πρακτικά πολιτισμικές εκδηλώσεις . Εκδηλώσεις, που να έχουν στόχο την διαιώνιση της ελληνικής μας γλώσσας, της παιδείας μας, την καταπολέμηση του ρατσισμού, αλλά και την μεταλαμπάδευση του Αιγυπτιωτισμού. Μονάχη της αυτή η λέξη, θα μπορούσε να γίνει μια ξεχωριστή Έδρα, ένα ξεχωριστό μάθημα σε κάποιο Πανεπιστήμιο στον κόσμο.
Πρέπει να είμαστε συνεχώς έτοιμοι να ενώσουμε τις δυνάμεις μας, για την καταπολέμηση κάθε είδους ρατσισμού και ρατσιστικής βίας. Παρακολουθούμε με αμείωτο ενδιαφέρον τις εξελίξεις στο θέμα αυτό, στην Ελλάδα, αυτή τη χρονική   περίοδο και μάς λυπεί ιδιαίτερα. Μακάρι να βρισκόμαστε στην αρχή του τέλους αυτού του πολιτικού εξαμβλώματος που κάθε άλλο παρά «αυγή» δεν είναι.
Ευτυχώς, που εμείς οι Αιγυπτώτες βρεθήκαμε πρώτοι στην ελληνική Βουλή, όλοι μαζί, τον περασμένο Φεβρουάριο και καταγγείλαμε αυτό το απεχθές πολιτικό φαινόμενο της σύγχρονης εποχής μας, που ήθελε και ακόμα θέλει να αναβιώσει ή μάλλον να ανασύρει από το παρελθόν, ερινύες και φαντάσματα του φασισμού, «τοποθετώντας» τα, στα έδρανα της ελληνικής Βουλής.
Αιγυπτιώτης, Αιγυπτιωτισμός, Αίγυπτος και Ελλάδα, μια αγάπη, μια μοναδική, ξεχωριστή ιστορία, ένας κόσμος.
Όλα αυτά ας τα σκεφτούν οι ικανοί και δραστήριοι επιχειρηματίες μας, ανά τον κόσμο, που καλά γνωρίζουν και ξέρουν να εκτιμούν, αξίες, ανθρώπους και πολιτισμούς.
Από την Ελληνική πολιτεία το μόνο που χρειαζόμεθα, ιδιαίτερα αυτή την χρονική περίοδο, είναι μόνο την ηθική της στήριξη και την αγάπη της.
Νομιζω ότι οι απαντήσεις μου και οι σκέψεις μου, δεν αφήνουν καμιά αμφιβολία για το εάν και πόσο αισιόδοξος μπορεί να είμαι για το μέλλον του Ελληνισμού της Αίγυπτου. Ο Αιγυπτιώτισμος δεν πεθαίνει, δεν τελειώνει, μόνο διαιωνίζεται.
Ο δημιουργικός και δυναμικός Αιγυπτιώτης Έλληνας της Αιγύπτου, αυτή την χρονική στιγμή «ανασυντάσσεται», είναι έτοιμος για άλλη μια φορά, να γράψει με χρυσά γράμματα, την δική του ιστορία, της δικής του πρόσφατης και διαφορετικής από όλα τα αυτά τα προηγούμενα χρόνια, συνέχισης του.

Άρθρο που δημοσιεύτηκε στο www.pyramisnews.gr